Rubeninchina's Gallery

Het moderne China is al een land van superlatieven, en de stad Chongqing in midden China is daar een exponent van. In theorie telt ze zowat 30 miljoen inwoners, maar dat is voor een oppervlakte groter dan België; het stedelijk gebied zelf is evenwel ook niet min. Het is vooral de manier waarop men hier omgaat met stadsplanning en ruimtelijk ordening die de argeloze Europese bezoeker met verstomming slaat. De stad, gebouwd op verschillende heuvels, is overbevolkt, heeft teveel verkeer (een metro, monorail, en kabelbaan over de Yangtze bieden niet veel soelaas), en het gros van de gebouwen zijn ofwel nieuw, ofwel oud maar klaar om spoedig afgebroken en vervangen te worden door nieuwbouw, ofwel reeds in de bouwfase. Tijdens de Tweede Wereldoorlog is de oude stad immers door de Japanners platgebombardeerd, weinig waardevolle architectuur dus om te behouden. Maar ook in de wijken rondom het centrum zie je werkelijk overal (!) woontorens in aanbouw (tenminste als de smog je zicht niet belemmert). Een zeer fascinerende en tegelijk afschuwelijke stad. Op enkele uren rijden van Chongqing vindt je de boeddhistische rotssculpturen van Dazu (大足石刻). Deze behoren tot de best bewaarde en meest omvangrijke van China. Sinds de 9e eeuw, maar vooral tijdens de Song-dynastie (12e eeuw), zijn er ongeveer vijftigduizend sculpturen uitgehouwen uit de rotsen van de bergen rond Dazu. Die bergen waren tot voor kort erg moeilijk toegankelijk, wat precies de reden is dat de meeste van deze prachtige beelden niet zijn verwoest door Mao en zijn Culturele Revolutie. Verschillende beelden bij elkaar vertellen vaak een verhaal; hun educatieve functie is minstens even belangrijk als het esthetische. Zoals in elke religie, hebben de boeddhisten dus ook begrepen dat beelden minstens evenveel vertellen als woorden.